درس محبت
آه ای دل غمگین به این روز فکنندت
فریاد که ازیاد برفت آن همه پنــــدت
ای مرغک سرگشته کدامین هوس آموز
بی بال وپرت دید وچنین بست وببنــدت
ای آهوی تنهای گـــریزان وپریشـان
خون می چکد ازحلقه پیچان کمنندت
ای جام به هم ریتخته ! صدبارنگفتم
باسنگ دال یارمشــو می شکننــدت
آه! ای دل آزرده دراین هستی کوتاه
آتش بســــرم می رود ازآه بلنـــــدت
جان درصدف شعرگهرکردی وگفتی
صاحب نظـرانند بشیزی بخرنندتت
ارزان ترت ازهیچ گرفتند وگذشتند
امروزندانم که فـــروشند به چندت
جان دادی ودرسی به جهان یادگـرفتی
ارزان ترازین درس محبـــت ندهنـدت
مقام عشق
عجب دل را به غم سودا نمودم
که طرح عاشقی انشأ نمودم
گرفتم درمحبت رنگ شهرت
بدل جشن وخوشی برپانمودم
بنازم عشق راگزنام پاکش
مقام درجهان پیدانمودم
جمالی دیدم ازخورشید روئی
به عشق اش دین رادنیانمودم
به دل ازعشق دادم جرئت شوق
نقاب ازچهره اش بالا نمودم
زکنج دیده بااندازحیرت
تماشای رخ زیبا نمودم
بیرون ازخودزشوق بی نهایت
برویش دیده را دریا نمودم
گرفتم بوسه ازکنج دهانش
زلعلش خواهش بی جانمودم
لبم بگذار وذلفم گیروگفتا
ازین خواهش منش حاشا نمودم
به قهرازمن رمید ومن زهجرش
فغان دردامن تنها نمودم
هوشمند ازصبردل درزندگانی
به غم امروز را فردا نمودم
پیام های زیبا:
E عميق ترين درد زندگي مردن نيست بلکه نداشتن کسي است که الفباي دوست داشتن را برايت تکرار کند و تو از او رسم محبت بياموزي.
E زيبايي عشق را بوجود نمي آورد بلکه عشق است که زيبايي به وجود مي آورد .
E وقتي به دنيا آمدی، تو تنها كسي بودي كه گريه ميكردي و بقيه مي خنديدن. سعي كن طورزندگي كني كه وقتي رفتي، تنها تو بخندي و بقيه گريه كنن.
E دوستي یک حادثه و جدايي قانون است. بيا حادثه آفرين و قانون شکن باشيم.
E عجيب است که تا مريض نگردی کسي برایت گل نمي آورد، تا گريه نکني کسي نوازشت نمي دهد، تافرياد نکشي کسي به طرفت بر نمي گردد، تا قصد رفتن نکني کسي به ديدنت نمي آیدو تا وقتي نميري کسي تورانمي بخشد.
E به همه لبخند بزن اما با 1 نفر بخند، همه را دوست داشته باش اما به 1 نفر عشق بورز، درقلب همه باش اما قلبت از 1 نفر باشد. (شایسته جان)
E دوست داشتن کساني که دوستمان مي‌دارند کار بزرگي نيست، مهم آن است آنهايي را که ما را دوست ندارند، دوست بداريم.
E عاشق عاشقي باش و دوست داشتن را دوست بدار، از تنفر متنفر باش، به مهرباني مهر بورز با آشتي آشتي کن و از جدايي جدا باش ... چنين گفت زرتشت.
E زندگي را دوست دارم به شرط آن که:
E (ز)آن زندان نباشد
E (ن)آن ندامت نباشد
E (د)آن در ماندگي نباشد
E (گ)آن گورستان نباشد
E (ي)آن ياس نباشد
هیچ کس ویرانیم را حس نکرد
وسعت تنهاییم راحس نکرد
در میان خنده های تلخ من
گریه پنهانیم راحس نکرد
درهجوم لحظه های بی کسی
درد بی کس ماندنم راحس نکرد
آنکه با آغاز من مأنوس بود
لحظه پایانیم راحس نکرد...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر